Door: Raymond van Hattum
De laatste tijd is het consumentenvertrouwen tot een dieptepunt gedaald, mede door alle negatieve berichtgeving in de media. Want voor velen van ons zal de situatie niet veel anders zijn dan een jaar geleden. Vertrouwen ontbreekt niet alleen bij consumenten maar ook bij de verschillende bouwprofessionals. Dit geldt zowel voor het vertrouwen in de economie als in elkaar en op die manier komen we dus niet in beweging. Stilstand is achteruitgang, als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg et cetera.
Stel, ik heb wat geld gespaard door vaker met de fiets te gaan in plaats van met de auto. Laten we zeggen dat ik een bedrag van 500 euro heb uitgespaard; de benzineprijzen zijn hoog tegenwoordig. Van dat bedrag wil ik graag een nieuwe televisie kopen. Dan kan ik naar de Mediamarkt gaan, waar een puisterige puber mij een televisie van 450 euro aanwijst, welke ik vervolgens direct af kan rekenen. Zo houd ik 50 euro over en ik kan mij vervolgens de rest van het weekend storten op het installeren van alle draden en instellingen van mijn nieuwe tv.
Maar in plaats van mij een gefrustreerd weekend op de hals te halen, kan ik ook naar de plaatselijke Expert gaan en diezelfde tv kopen voor 500 euro. Ik zou kunnen denken dat ik voor 50 euro wordt opgelicht, maar ik zou ook de voordelen kunnen zien van de extra service. Want voor die 50 euro wordt ik wel ontlast. De tv wordt thuis bezorgd en mijn nieuwe aankoop wordt ook nog eens deskundig geïnstalleerd. Mocht er later wat mis zijn met het apparaat, dan weet ik ook zeker dat ik hiermee snel geholpen wordt en niet eindeloos in de rij hoeft te staan.
Beide winkels weten hun weg goed te vinden in deze slechte economische tijden, dus waarom zou dat in de bouw ook niet mogelijk zijn? De gouden tijden voor aannemers zijn voorbij, maar is de tijd van het uitknijpen tot de laatste euro ook niet passé? Als we ergens een hoger bedrag voor over hebben, en we inderdaad weten dat we erop kunnen vertrouwen dat die aannemer z’n werk goed zal doen, de overlast tot een minimum beperkt zal houden, en ook na de bouw zijn verantwoordelijkheid zal nemen wanneer er iets niet helemaal goed is, dan is dat toch prima? Ditzelfde geldt voor leveranciers en ook voor de architect, die vaak al uren werk in een project heeft zitten terwijl hij nog niet eens zeker is van de opdracht. Risico van het vak, of risico van een verkeerde manier van samenwerken?
Als de (Europese) regelgeving het toelaat, lijkt mij dat niets een goede samenwerking in een vroegtijdig stadium van het bouwproces in de weg staat, en kunnen we ons heel veel frustratie, tijd en daarmee ook geld besparen. En dan hoeft God niet de enige meer te zijn waar we op kunnen vertrouwen.
